युनियन (संघ) को सातौं एकता महाधिबेशन र मेरो बाध्यता

मलाई पनि दुःख छ आफैले धेरै समय, पसिना र लगानी लगाएको संस्था नेपाल निजामती कर्मचारी युनियन (संघ) को पदीय राजनीतिबाट बिदा लिएको निर्णय साथीहरूलाई महाधिबेशन स्थल मै सुनाउनु पर्दा । धेरै साथीहरूको मन दुख्यो मेरो निर्णयबाट । त्यस्का लागि फेरि पनि म क्षमायाचना गर्दछु । पदीय राजनीतिबाट बाहिरिने निर्णय गरे पनि युनियन (संघ) बाट भने म बाहिरिएको होइन । यस्लाई यसरी नै बुझिदिनु हुन पुनः अनुरोध गर्दछु ।

१) पार्टी पंक्तिबाट मलाई धेरै नै प्रेसर आयो मेरो अपेक्षा अनुसारको पदमा प्रत्यासी नहुन । पार्टी पंक्तिलाई मेरो निष्ठा, इमान्दारिता, प्रतिबद्धता र क्षमताले समयोचित उत्तर दिन सकेन । वहाँहरूले चाहे अनुसारको कम्फर्टेवल ब्यक्ति बन्न पनि म सकिन ।
२) एकता र सहमतिको सन्देश लिएर म महाधिबेशन स्थल पुगेको थिए तर जिम्मेवार ब्यक्तिहरूले एकता र सहमतिको मेरो प्रयासलाई गम्भीरतापूर्वक लिनु भएन । उल्टो सूचना लिएर एकता र सहमति भाड्ने काम भएको अनुभव मैले गरे ।
३) युनियन (संघ) मा पेशागत उभार ल्याउने भनेर चिनिएका केही पुराना साथीहरूले पनि युनियन (संघ) लाई आफ्नो राजनीतिक सम्बन्ध बढाउने खुड्किलो कै रूपमा मात्र प्रयोग गर्न तल्लीन हुनु भयो । देश भरिका तमाम साथीहरूलाई भ-याङ्ग बनाउन मेरो ब्रह्मले मानेन ।
४) युनियन (संघ) को मेरो राजनीतिलाई मेरो परिवारको नेपाली काँग्रेस पार्टीमा रहेको राजनीतिसँग जोडेर पक्ष बिपक्षमा विभिन्न अड्कलबाजी लगाउने काम पार्टी पंक्तिबाटै पनि भयो । जुन कुरा युनियन (संघ) को पेशागत मान्यता भन्दा एकदम‌ै बाहिर थियो ।
५) मैले एकता र सहमतिका लागि अन्तिम समयसम्म पनि ट्याक्टिकल मुभ गरे महाधिबेशन स्थलमा । तर पनि प्रत्यासी साथीहरू एकता र सहमतिका लागि एकले अर्कोलाई स्वीकार गर्न त्यहाँ तयार हुनु भएन । जुन कुरा एकीकृत युनियन (संघ) को संचालन सहमति भन्दा बाहिर थियो ।
६) स्वच्छ प्रतिस्पर्धा लोकतन्त्रको गहना हो । म आफै पनि युनियन (संघ) मा प्रतिस्पर्धाबाटै स्थापित भएको ब्यक्ति थिएँ । बिशेष सहयोग अग्रजहरूको पक्कै पनि थियो तर म तानिएरै मात्र स्थापित भएको ब्यक्ति भने कदापि होइन । महाधिबेशन स्थलमा निर्णायक भूमिकाको जिम्मा लिएर बसेको पार्टी पंक्ति समक्ष मैले फरक तरिकाले प्रतिस्पर्धा गर्ने मेरो निष्कर्ष के पुगेथ्यो महाधिबेशनको निकास चितवन, टाँडीबाट होइन काठमाण्डौबाट निस्कने निष्कर्ष मलाई प्राप्त भयो । मेरो मानसपटलमा गुन्जिरहने त्यो स्वर अझै पनि मेरो डिभाइसमा सुरक्षित छ । पटक पटकको अप्रत्यक्ष हस्तक्षेपले शिथिल भएको कर्मचारी युनियन (संघ) लाई थप शिथिल बनाउन मेरो मनले मान्दै मानेन । टाँडीबाटै निकास दिन मैले उल्लेखित पंक्तिलाई बिजय सुनिश्चतताको आश्वासन समेत दिन प-यो ।

उल्लेखित सबै कारणहरूले गर्दा अब आइन्दा मैले युनियन (संघ) को पदीय जिम्मेवारीमा नरहने कुरा निर्णय गरी सार्वजनिक गर्न बाध्य भए । म समस्या होइन, समाधान चाहन्थे । म ठूलो ब्यक्ति होइन असल ब्यक्ति बन्न चाहन्थे । मेरा लागि पद कहिल्यै प्रमुख विषय बन्दै बनेन । साथीहरूलाई पनि थाहा भएकै विषय हो यो । पद नभएरै पनि म कर्मचारी युनियन (संघ) मै छु र रहन्छु पनि । आफुले समय, पसिना र लगानी लगाएको युनियन (संघ) को माया मलाई पनि छ र रहन्छ नै । युनियन (संघ) मा रहंदा कमाएका साथीहरू नै मैले आजसम्म कमाएको सम्पत्ति हो । युनियन (संघ) का आगामी चुनौतीहरू सामना गर्न म संधै सबै निर्वाचित मेरा आत्मीय साथीहरूसँग सँगै रहने छु । युनियन (संघ) को श्रीवृद्धिका लागि साधारण सदस्य कै हैसियतमा भए पनि म निरन्तर लागिरहने कुरा फेरि पनि दोहोराउन चाहन्छु । शायदै कसैले युनियन (संघ) को पदीय राजनीतिबाट बाहिरिदा यति धेरै साथीहरूको माया पाएका थिए न त कसैले भविष्यमा त्यस्तो माया पाउलान् ! साथीहरूको अगाध मायाको म संधै ऋणी रहिरहने छु । तापनि आफैलाई प्रश्न गर्न भने मन लागिरहन्छ आजकल, के निष्ठा, इमान्दारिता, प्रतिबद्धता र क्षमताको कुनै अर्थ छैन? निशब्द हुन्छु म । मसँग यस्को उत्तर आफैसँग पनि छैन ।

आफै बाध्यतामा परेर पनि मेरो बाध्यतालाई नजिकबाट नियालेर मलाई अन्तिम समयसम्म साथ दिइरहने मेरा अनन्य मित्र सुशील के.सी. लाई अन्तरआत्मैै देखि नमन गर्न चाहन्छु । मलाई युनियन (संघ) को मुलप्रवाहमा ल्याउन सहयोग गर्ने आदरणीय दाजु भानुभक्त ढकाललाई पनि हार्दिक नमन गर्दछु । युनियन (संघ) को पदीय राजनीतिमा रहदा सँधै साथ, सहयोग, सद्भाव र हौसला दिनुहुने सबै आदरणीय साथीहरूलाई हार्दिक धन्यबाद दिन चाहन्छु । जय नेपाल, जय युनियन (संघ) ।

शरदकुमार अधिकारी
नेपाल निजामती कर्मचारी युनियन (संघ)